از روی دلتنگی

مدتی پیش این متن رو یکی از دوستان برام فرستاد
برای من که خیلی دلنشین بود
شما رو نمیدونم...



دوستت دارم ها را نگه میدارم برای روز مبادا

دلم تنگ شده ها را، عاشقتم ها را ...

این جملات ازشمند را الکی خرجشان نمی کنم

باید آدمش پیدا شود

باید همان لحظه از خودت مطمئن باشی و باید بدانی که فردا،  از امروز گفتنش پشیمان نخواهی شد.

سنت که بالاتر میره کلی دوست دارم پیشت مونده کلی دلم تنگ شده و عاشقتم مونده که خرجشون نکردی و رو هم تلنبار شده

فرصت نداری صندوقت رو خالی کنی!

صندوقت سنگین شده و نمیتونی با خودت بکشیش

شروع میکنی به خرج کردنشون ...

تو یه مهمونی اگه نگات کرد

اگه نگاشو دوس داشتی

تو رقص اگه پا به پات اومد، اگه هوات رو داشت، اگه با تو ترانه رو با صدای بلند خوند، اگه حرفی زد که حرف تو بود، اگه استدلالی کرد که تکونت داد، تو سفر اگه شوخ و شنگ بود، اگه مدام به خندت انداخت، اگه منظره ای قشنگ رو نشونت داد ...

برای هر کدوم یه دوست دارم خرج میکنی

یا یه چقدر زیبایی

یا یه با من بمون

...

بعد میبینی آدما فاصله میگیرن

متهمت میکنن به هیزی، به مخ زدن، به سوء استفاده کردن ...

اما بزار به سن تو برسن

بزار صندوقچه شون لبریز بشه

اون وقت حال امروز تو رو میفهمن

بدون اینکه تو رو به یاد بیارن

.

.

.

غریبِ دوست داشتن

غریب تر از اون دوست داشته شدن

وقتی میدونیم کسی با دل و جون دوستمون داره و نفسها و صدا و نگاهمون تو روح و جونش ریشه دوانده به بازیش میگیریم

هرچه اون عاشقتر ما سرخوشتر

هرچه اون دل نازک‌تر ما بیرحمتر

تقصیر ما نیست

همه قصه های عاشقونه اینطوری به گوشمون خورده

درست نمیگم؟!